Vecorite
e Jeronim De Rades dhe Zef Serembes
Diagramen
e Venit mes Jeronim De Rades dhe Zef Serembes
Te
kthehet poezia ne proze
Vecorite
e Jeronim De Rades
Eshte
perfaqesues i romantizmit shqiptar.
Jeronim
De Rada lindi me 1814 ne fshatin piktoresk Maki te Kozences.
Kreu
studimet e para ne kolegjin Arberesh Shen-Adrian.
U
njoh me folklorin,studio per drejtesi ne Napoli.
Botoi“Kenget
e Milosaos”qe shenonte agimin e nje periudhe per letersine
kombetare.
Botoi
poemen Serafina Topia,nxori ne drite Rrefimet e Arbrit,kater novela ne
vargje,ku ne qender ishte ideja
patriotike,politoke,folklorike si Parimet e
Estetikes,Lashtesia e Kombit shqiptar.
Nxori
revisten e pare shqiptare, “Flamuri i Arbrit”qe u be tribune
atdhetarizmi.
Ishte
mesues I shqipes ne Shen Adrian.
Ka
krijuar poemen lirike dhe poezine ne vargje.
Shkruan
me vargun teterrokesh trokaik,zoteron
vargu I bardhe
Diagrama
e Venit mes Jeronim De Rades dhe Zef Serembes.
Jeronim
De Rada dhe Zef Serembe jane te dy perfaqesues te romantizmit
shqiptar.
Te
dy kane studiuar ne te njejten kolegj arberesh Shen Adrian.
Te
dy kane lindur ne te njejtin vend,ne Kozence.
Jeronim
De Rada dhe Zef Serembe dashuruan qe ne
moshe te re.
Te
dy i humben te dashurit e tyre.
Te
dy kane te perbashket poezine popullore.
Vecorite
e Zef Serembes.
Eshte
perfaqesues i romantizmit shqiptar.
Zef
Serembe lindi me 6 mars ne 1844 ne Strigari,San Cosmo Albanese te
krahines se Kozences.
Ishte
poet lirik shqiptaro-italian.
Ai
studio ne kolegjin e Saint Adrian ku pati mesues De Raden.
Zef
Serembe shkroi nje numer te madh sonetesh ne gjuhen italiane,
Zef
Serembe kishte nje talent te rralle,i cili ne krijimtarine poetike thyente
konvencat, ngaqe ai arrinte te krijonte
sonetin ne nje bashkebisedim rasti,ne
nje darke miqsh,me nje lehtesi te
jashtezakonshem.
Zef Serembe ka krijuar
sonetet-perkushtime,ndaj disa figurave konkrete te
komunitetit arberesh ose dhe me gjere.
Sonetet
e Zef Serembes te shkruara ne gjuhen shqipe,jane te paramenduara prej poetit brenda
natyres standard te kesaj forme poetike,pra ne njembeshdjeterrokeshm dhe me nje
kombinim te caktuar te rimave.Ne kete sonet dominon si tendence
njembedhjeterrokeshi,por haste dhe ndonje oscilim metric,qe do te thote nje
pasaktesi ne disa vargje.
Zef
Serembe eshte poeti i shperthimeve te forta emocionale, i ligjerimit qe synon
transmetimin e informates per ndjenjat e tij personale,per oscilimet dramatike
te disponimit te tij.
Te
kthehet poezia ne proze.
Vrull
Zogj
te bukur kendojne me hare
Po
zemra do me plase mua ne gji.
I
helmuar e shkoj jeten te ky dhe:
Merzitem
ne katund,ne vetemi.
Tere shkelqim m’hapet perpara deti ,
Qe
zgjon te trute e mia mendime shume,
Zemra
mu shqerr nga tmerri mu ate shkretit,
Aq
sa vetem pushoj kur bje ne gjum.
Arbria
matane detit,na kujton
Se
ne te huaj jemi te ky dhe!
Sa
vjet shkuan!E zemra nuk harron
Qe
ne turku na la pa Memedhe…
Hakmarrja
na jep shprese e na ndricon,
Por
fryn era dhe akulli me ze,
Se
c’ka qene Arbereshi po harron:
Dhe
s’i vjen turp aspak,po rri e fle.
Proza
Poeti
ne kete vjershe tregon dashurine qe ka per atdheun e tij,ai duke qendruar ne
breg te detit eshte shume i helmuar,i merzitur,qe i huaj ngeli te ky dhe ku ai jeton.Shume
dhimbje ka ne zemer saqe qetesohet vetem kur flen.Sa here qe shikon
detin,Arberia i kujtohet.Vitet kalojn,por zemra e tij nuk harron qe armiku i la
pa memedhe.Hakmarrja per vendin e tij e ndricon dhe i jep shprese se nje dite
do kthehet ne token e tij,por eshte e kote se nga pamundesia shpresa i shuhet .
