LËNDA: FISKALITET
DETYRE KURSI
TEMA: TATIMI MBI TRASHËGIMINË
Juridiksioni
168. Gjykatat kanë forcuar pozicionin e Tatimit të
Trashëgimisë
Qindra
raste që përfshijnë aspekte të ndryshme të taksës së trashëgimisë,kanë ardhur
para shteteve dhe gjykatave federale, dhe këto të ardhura kanë zënë një vend të
fortë në sistemet fiskale.
Këtu do të përpiqemi që të përmendim disa nga aspektet më të
rëndësishme të taksave të cilat kanë qenë të themeluara.
Kushtetushmeria e këtij tatimi
Kompetencat
e Kongresit dhe legjislaturat e shteteve të ndryshme ,për të imponuar taksën e
trashëgimisë në lidhje me një numer vendimesh,është pranuar në mënyrë
universale.
Ata që dëshirojnë të shikojnë gjerësisht në këtë aspekt të tatimit të trashëgimisë do të bënin mirë që të konsultohen me studime të shumta si “taksat e trashëgimnia “ nga Blakemore dhe Bancroft dhe një tjetër studim i ngjashëm nga PVRoss “Trashëgimia Tatimeve.
Ata që dëshirojnë të shikojnë gjerësisht në këtë aspekt të tatimit të trashëgimisë do të bënin mirë që të konsultohen me studime të shumta si “taksat e trashëgimnia “ nga Blakemore dhe Bancroft dhe një tjetër studim i ngjashëm nga PVRoss “Trashëgimia Tatimeve.
Shumë intelektualë kanë apeluar për të gjitha sulmet që
sistemi gjyqësor ka bërë kundër
pasurive,por gjithcka ka qenë e kotë.Doktrina e përgjithshme se një shtet apo
Shtetet e Bashkuara mund të mbledhin të hyra dhe në sasi , në lidhje me
rrjedhën e transmetimit nga pasardhësit e tyre, nuk është më në dyshim, dhe më
së shumti me sulmet e bëra tani pas tatimit trashëgimia është më me bazë
kushtetuese.
Përdorimi i taksave nga qeveria federale ka qenë e sanksionuar nga gjykatat me arsyetimin se ajo është një tatim indirekt apo akcizë, dhe për këtë arsye nuk duhet të ndjekin rendin e ndarjes.Ajo ka qenë e mbështetur se ky tatim vjen nën pushtetin Kushtetutës, dhe është ndërmarrë me qëllimin e rregullimit të transmetimit të pronës. Të gjithë qeveritë e shtetit nuk kanë kufizime mbi përdorimin e tyre dhe norma e trashëgimisë është mbajtur që të mos cënohet klauzola e uniformitetit.
Përdorimi i taksave nga qeveria federale ka qenë e sanksionuar nga gjykatat me arsyetimin se ajo është një tatim indirekt apo akcizë, dhe për këtë arsye nuk duhet të ndjekin rendin e ndarjes.Ajo ka qenë e mbështetur se ky tatim vjen nën pushtetin Kushtetutës, dhe është ndërmarrë me qëllimin e rregullimit të transmetimit të pronës. Të gjithë qeveritë e shtetit nuk kanë kufizime mbi përdorimin e tyre dhe norma e trashëgimisë është mbajtur që të mos cënohet klauzola e uniformitetit.
Trashëgimia jo një e drejtë natyrore
Gati cdo gjykatë e shtetit,përvec te
atyre shteteve të cilat bënë përjashtime
,kanë mbajtur të drejtën e trashëgimisë e cila nuk është një ë drejtë natyrore
,por një privilegj i krijuar nga shteti dhe në subjekt të rregulloreve shteti
mund të gjykojë të arsyeshme për ta vendosur.Është deklaruar shpesh se tatimi
është në natyrën e akcizës ose ekskluzivitet mbi pronën apo paratë e lëna
trashëgim, por një zvoglim i shumës së marrë jashtë. është lënë pas tatimit. Ajo
është vendosur vetëm një herë, se është e para trashëgimi dhe kjo ka arritur te
trashëgimtari ,para se ai ta ketë bërë pronën e tij.
Disa gjykata kanë mbajtur qëndrimin, se tatimi mbi të drejtën për të marrë pronën në vend, ose të drejtën për të transmetuar atë,duhet kuptuar si duhet.
Kjo nuk është e
drejta për të transmetuar, por e drejta dhe privilegji, është që tatohen…. Është
e qartë se e drejta është e veçantë dhe e pavarur nga pasuria,por taksat
shtetërore kanë këtë të drejtë për të marrë këtë taksë.
Kjo përmbledhje e shkurtër e një linjë të veçantë vendimesh tregon se si ka arritur forma bazë ligjore e tatimit mbi trashëgiminë. Gjykatat gjyqësore që përfshijnë ligjet e tatimit mbi trashëgiminë lindin në kohë, por rrallë ka të bëjë me kushtetutshmërinë apo fuqinë,për të bërë taksat të detyrueshme.
Kjo përmbledhje e shkurtër e një linjë të veçantë vendimesh tregon se si ka arritur forma bazë ligjore e tatimit mbi trashëgiminë. Gjykatat gjyqësore që përfshijnë ligjet e tatimit mbi trashëgiminë lindin në kohë, por rrallë ka të bëjë me kushtetutshmërinë apo fuqinë,për të bërë taksat të detyrueshme.
Për sa
i përket, çdo vështirësie që mund të
ketë ekzistuar në të kaluarën nga pikëpamja ligjore, ato tani mund të
konsiderohen të zgjidhura praktikisht, dhe organet legjislative mund të ndjehen
të lira për të bërë një përdorim të zgjatur te tatimit në qoftë se ata nuk e
kanë bërë tashmë këtë.
169.Problemi në formulimin e
ligjeve tatimore të trashëgimisë
Parimi i taksës së trashëgimisë mund të konsiderohet i vetëm, dhe në përfundim mund të tërheqë edhe ajo pa dyshim një vend në sistemet fiskale. Kjo, megjithatë, nuk përjashton paraqitjen e problemeve serioze në miratimin e tij dhe vënien në praktikë gjithashtu.
Disa nga pyetjet që lindin menjëherë
janë: Çfarë do të konsiderohet si një trashëgimi për qëllim të tatimit? Çfarë
përjashtimesh do të lejohen? Çfarë
dallim duhet të bëhet në mes të afërmve, të afërmit e largët dhe të
huaj? Çfarë normash do të zbatohen? A do të jenë progresive, dhe deri
në çfarë mase?Cilat dispozita do të përdoren për të parandaluar evazionin, ose
për të parandaluar nje tatim të bëhet padrejtësisht i ashpër mbi një pasuri të
veçantë?
Zbritjet dhe përjashtimet
Nga këto pyetje Ngrihen probleme,se
çfarë duhet të zbritet nga shuma bruto e një pasurie,me qëllim që të përcaktojë
bazën e duhur për të vënë taksa. Të gjitha detyrimet vetëm kundër
pasurisë, për shembull, duhet të mos vendosen me zbritje të tjera, megjithëse
janë lejuar nganjëherë, nuk janë gjithmonë aq lehtë të justifikuara.
Pagesat
nga politikat e sigurimit të jetës,nuk konsiderohen zakonisht një pjesë e një
pasurie, por shumë shpesh për pagimin e premisës së sigurimit, shikohet
kryesisht si një investim me pagesë si e kthimit pas vdekje. Kjo është një
e vërtetë e politikave jashtëzakonisht të mëdha, dhe nuk ka arsye të mirë për të
lejuar zbritjen e tyre. Lidhur ngushtë me zbritjen e duhur është
përcaktimi i shumës së përjashtimit që lejohet, dhe diferencimi në përputhje me
shkallën e marrëdhënieve.
Kur pasuria është e madhe, një tatim mund
të vendoset, dhe nuk do te rezultojnë vështirësi të dukshme në rast se nuk kanë
qenë të konsideruar si objekt i tatimit në trashëgimi.
Tatimet,
Çmimet,Trashëgimia
Pyetja e kursit që do të vendosen është
gjithashtu me rëndësi. Do të jetë e ulët apo e lartë, proporcional apo
progresiv, dhe deri në çfarë shkalle duhet te ndryshojnë për trashëgimtarë të
drejtpërdrejtë dhe të kolateralit?
Sa i përket madhësisë së kursit, nuk ka pasur absolutisht
asnjë uniformitet. Në disa vende ajo ka qenë e lartë, dhe në disa të tjera
shumë e ulët, ndërsa ekzistojnë shumë ndryshime në disa pjesë të të njëjtit
vend.Norma do përcaktohet nga qëllimi që tatimi është projektuar për të kryer.
Nëse është e dizajnuar për të
parandaluar suksesin e fatit të madh, normat
padyshim do të jenë të larta.Në qoftë se është konsideruar se shteti
duhet të ushtroj nje ndërhyrje pak në transferimet
e pronës, normat do të jenë të ulëta,
pasi, gjithashtu ekziston frika se
normat e larta do të shkaktojnë evazion.
Ka pasur pyetje në lidhje me
keshillueshmërine e normave progresive, por shumë diskutime ka lindur gjatë evolimit
te normës së progresionit. Ata që do të kufizojnë sasinë e pasurisë e cila
mund të transferohet në një sasi relativisht të vogël, do të ketë norma me hapa
progresive deri në 100 për qind. Të tjerët do të kishin vetëm rritje mesatarisht progresive në trashëgiminë e
trashëgimtarëve të drejtpërdrejtë, hapat e medhenj progresive në trashëgimi të afërmve të tij,
akoma më shumë te vogla progresive në
trashëgimi për të tjerët.
Është e rëndësishme, gjithashtu, kur një normë progresive është e vetme dhe, nëse bazë për taksë të konsiderohet pasuri, ose pjesë të veçanta në pasuri. Ndodh që në një pasuri prej 40.000 $, një tjetër 30.000 $, dhe nje tjeter tjetër $ 20.000. Nëse tatimi është një normë proporcional të 5 %,që nuk mund të bëjë asnjë ndryshim nëse ato ishin të vëna mbi pasuri të tërë,ose në çdo aksion individual. Nëse një shkallë progresive ishin në fuqi, të themi, me një përjashtim prej $ 100,000, një 5 % tatim mbi shumat në mes duke marrë parasysh dhe çdo aksion individual si bazë, bëhet e dukshme në të njëjtën kohë. Vetëm disa përpjekje janë bërë për të përdorur madhësinë e pasurisë për bazë tatimore, dhe këto kanë qenë ose refuzuar nga ana e gjykatave ose të dhënë për arsye të tjera.
Është e rëndësishme, gjithashtu, kur një normë progresive është e vetme dhe, nëse bazë për taksë të konsiderohet pasuri, ose pjesë të veçanta në pasuri. Ndodh që në një pasuri prej 40.000 $, një tjetër 30.000 $, dhe nje tjeter tjetër $ 20.000. Nëse tatimi është një normë proporcional të 5 %,që nuk mund të bëjë asnjë ndryshim nëse ato ishin të vëna mbi pasuri të tërë,ose në çdo aksion individual. Nëse një shkallë progresive ishin në fuqi, të themi, me një përjashtim prej $ 100,000, një 5 % tatim mbi shumat në mes duke marrë parasysh dhe çdo aksion individual si bazë, bëhet e dukshme në të njëjtën kohë. Vetëm disa përpjekje janë bërë për të përdorur madhësinë e pasurisë për bazë tatimore, dhe këto kanë qenë ose refuzuar nga ana e gjykatave ose të dhënë për arsye të tjera.
Evazioni fiskal dhe
padrejtësitë
Rritja graduale në përdorimin e taksës
së trashëgimisë, së bashku me një rritje në normat, ka rritur gjasat e
evazionit, dhe ka lartësuar çdo padrejtësi të cilat ekzistojnë në sistem. Me
rritjen e normave, tundimi për të disponuar nje prone,para vdekjes peson
rritje. Dijeni është marrë për këtë, dhe në shumë raste “transferimi i
pasurisë në soditje e vdekjes" janë
bërë subjekt i tatimit.
Një zhvillim më i fundit ka qenë legjislacioni për faktin që
të gjitha transferimet e pasurisë brenda një periudhe të caktuar para vdekjeje
do të konsiderohet si transferta në parashikimin e vdekjes, dhe prandaj i
nënshtrohen tatimit.
Në Ëisconsin periudha
është gjashtë vjet.Njohja është bërë ndonjëherë për faktin se disa
arritje mund të bëhen më shpejt se të tjerët. Për shembull, nëse një bir
duhej të vdiste, dhe ja le një pasuri
babait të tij, është e mundshme që një trashëgim i dyt, të sigurojë që nuk do
të merrej një taksë të dytë në qoftë se një taksë është paguar në drejtim të kundërt.
Ligjet ndonjëherë të sigurojë që nuk do të merrje një taksë
të dytë,në qoftë se njëri e ka paguar brenda një numri të caktuar vitesh.
Tatimi i dhuratave
Përpjekje për dhuratat tatimore në parashikimin
e vdekjes ka çuar në shumë çështje gjyqësore dhe padrejtësi.
Gjatësinë e kohës që jeton pasi ai
disponon prona ka pak të bëjë me aftësinë e marrësit për të përmbushur barrën e
taksave. Nuk ka asnjë siguri se një vit, ose dhjetë vjet do të masë kohën
brenda vdekjes qe do të jenë të parashikuara. Një kohë të shkurtër që vendoset
duhet të jetë arbitrare, dhe do të rezultojë
padrejtësi.
Por pse të përpiqet për një matje të tillë? Që kur taksat e trashëgimisë janë të justifikuara në bazë të aftësisë për të paguar, nuk ka asnjë arsye të mirë për trajtimin e një dhuratë, sa herë që bëhet, ndryshe nga një transferimi i pasurisë pas vdekjes. Ky rast është i fortë, me të vërtetë, për të vënë tatimin mbi dhuratat,në të njëjtën normë sic vihet mbi transferimin e pronës në vdekje.
Por pse të përpiqet për një matje të tillë? Që kur taksat e trashëgimisë janë të justifikuara në bazë të aftësisë për të paguar, nuk ka asnjë arsye të mirë për trajtimin e një dhuratë, sa herë që bëhet, ndryshe nga një transferimi i pasurisë pas vdekjes. Ky rast është i fortë, me të vërtetë, për të vënë tatimin mbi dhuratat,në të njëjtën normë sic vihet mbi transferimin e pronës në vdekje.
Elementi kohë ka të bëjë pak me
situatën. Një e papritur në një kohë si një tjetër, ashtu si aftësia
tatimpaguese, ekziston në një dhuratë para vdekjes si në pranimin e pasurisë
pas vdekjes,Një parim i taksave mbi dhuratat, përputhet ngushtë me parim e
aftësinë për të paguar.
Tatimi i të gjitha dhuratave do të thjeshtojë administratën
e taksave të pranishme të trashëgimisë,
dhe do të jetë e favorshme për një shkallë më të madhe të drejtësisë, se ku një
përpjekje e tatimit është bërë vetëm për ato dhurata të bëra në parashikimin e
vdekjes. Normat e njëjta duhet të vendosen mbi dhurata ashtu si janë vënë mbi trashëgimi, me të njëjtat përjashtime, si
dhe dallimet e njëjta për të afërmit e afërt dhe të largët,apo të panjohur në
gjak .
170.Konfliti krijon probleme serioze
Ekzistenca e një numri të madh të njësive politike, interesat e të cilëve nuk janë të ndara dhe të dallueshme, dhe përpjekja e secilit për të miratuar një nga tatimet e përshtatura për nevojat e veta, me pak konsideratë për ato të fqinjëve të tyre politik, ka shkaktuar shumë probleme serioze të ata që kërkojnë për të siguruar drejtësinë në tatimet.
Kjo
situatë ka përmirësuar problemin e sigurimit të vetëm tatimor,trashëgimit, dhe
e ka manifestuar atë vetëm në mënyrë të veçantë në Shtetet e Bashkuara, me shumë ndarje politike të saj
.Disa nga shtetet nuk përdorin tatime, ndërsa në të tjerët që ndryshojnë nga
një përpjekje me gjysmë zemre për të siguruar pak të ardhura nga trashëgimtarët
e kolateralit të shumë normave progresive mbi të gjitha pasuritë.
Ligjet kanë jo vetëm mungesë uniformiteti në lidhje me
normat dhe përparimin, por në bazat mbi të cilat taksa aplikohet. Rezultati
është se disa pasuri janë objekt i më shumë se një tatimi, ndërsa të tjerët paguajnë
më pak se shuma e tatimit që ata pritet në të vërtetë për të paguar.
Vendbanimi i trashëgimlënësit
Për një masë të madhe taksa e
trashëgimisë është vendosur në vendbanimin
e subjektit.
Që kur barrën e ndryshon në një masë të tillë në
shtete të ndryshme, ajo kthehet fitimprurëse, në pasuri për raste të mëdha, për
të ndryshuar vendin e qëndrimit për një shtet me konsiderata të butë ndaj
trashëgimisë, edhe pse nuk ka ndryshim të bërë në biznes, pronë ose, interes
ekonomik.
Për shkak të miratimit në rritje të
tatimit mbi të ardhurat, si një burim të të ardhurave shtetërore, në
përzgjedhjen e një vendbanimi të përshtatshëm do të marrë një aspekt me rëndësi
edhe më të madhe. Një shtet i cili në çështjen e tatimeve mbi të ardhurat,
si në taksën e trashëgimisë, është ofruar që të bëhet një vendbanim i
popullarizuar,për burrat e pasurisë.
Kjo është e dukshme në vendet e Lindjes, ku shtetet janë të
vogla dhe ku ka një sasi të madhe të pasurisë. Mundësinë e këtij
rezultati, pa dyshim, kanë pasur shumë të bëjnë me mbajtjen e një numri të madh
shteteve dhe një përdorim më të madh të taksave të trashëgimisë. Ata kanë
frikë për të rritur më tej peshën e barrën e taksave të shteteve fqinje,se mos
qytetaret ndryshojne vendbanimit të
tyre.
Gëzimi të Pronave
Shteti shpesh vendos një taksë trashëgimi mbi bazën e gëzimit
të pronës, dhe mbi pronën personale të individëve që jetojnë në një shtet. Shumë shtete shkojnë larg,
dhe vendosin taksa mbi aksionet në koorporatat e brendshme, ndërkohë që shumë
taksa shkojnë ende më larg dhe në vendin
e tatimit mbi aksionet e korporatave,në pronësi të shtetit nga një jo-rezident.
Disa taksa vihen mbi aksionet në vendndodhjen e tyre fizike,
për shembull, aksione të stokut të depozituara në një bankë për ruajtjen e
sigurt, ska rëndësi se ku eshte vendbanimi i pronarit.
Disa kanë përdorur edhe borxhin si një bazë që është, bonot
do të tatohen në shtetin nga i cili lëshohen, ska rëndësi se ku pronari ka
jetuar ose vdekur.
Kompleksiteti rezultues i përdorimit nga këto përpjekje të
ndryshme,lehtë mund të imagjinohet. Dy, tre, katër dhe pesë taksa mund të
jenë të mbledhura nga një shtet e padrejtësinë e së cilës askush nuk mund ta
mohoje.
Supozoni se:” Një individ vdes në
shtetin A i cili ishte një qytetar i shtetit B,ka në pronësi $ 100, -00 vlerë të obligacioneve
të një pasurie të patundshme në shtet C,
pronë aktuale e cila ishte në gjendje D, ndërsa lidhjet e një valut sigurisë në
shtet E”.
Taksa e trashëgimisë ne ligjin e A taksat e pronës së çdo
trashëgimlënësi të shtetit, B se e çdo qytetari, C lidhjet e pasurise se patundshme brenda shtetit, D e pronës ku ndodhet..
Gëzimi i obligacioneve
Në këtë rast do të mbajnë lidhjet
normën tatimore në fuqi në secilin nga shtetet.Kjo, natyrisht, do të jetë një
rast ekstrem, por shembuj të tatimit të dyfishtë dhe trefishtë mbi pasuritë nuk
janë të rralla.
Stabiliteti dhe Uniformiteti i dëshirueshëm
Kjo gjendje kaotike, është larg të kënaqshmes. Shpenzimet
dhe vonesa në pagesë është rritur shumë shpesh,ndërsa vendimet e gjykatave janë
bërë aq të shumta dhe kështu kemi
përçarje sa për të shtuar në masë të madhe të kompleksitetit të
situatës. Paqëndrueshmëria e ligjeve të ndryshme, nuk është e favorshme
për komoditetin e shteteve investuese. Ligjet e tyre ndryshuan në 1919. Ligji
në shtetin e Nju Jorkut ka ndryshuar më shumë se dyzet herë që kur u miratua
me1885.
Asnjë shtet i vetëm nuk
imponon një barrë të tepërt mbi pasuri, por grumbullonin e taksave të
dyfishta dhe të shumta mund të zhvillojë një barrë të tepërt dhe madje edhe të
nevojshme një ndarje të pronës në mënyrë që të jenë në gjendje për të paguar
tatimin
Ndërsa në një situatë më të mirë është i padiskutueshëm i dëshirueshëm,
një ilaç për këtë sindromë.
Një unifikim i sistemit,i cili do të eliminojnë taksimin e dyfishtë do të
jetë zgjidhja e logjikshme.Për të qenë
të sigurtë në mesin e shteteve-secili me interesat e veta egoiste suprem
- në fund të metodës uniforme të tatimit shpresojnë për rindryshim.
Uniformiteti mund të sigurohet nga shtete të ndryshme,duke
i dhënë liri sistemeve të tyre të larmishëm , dhe duke lejuar qeverinë
federale për të zënë këtë fushë me një “makine ligjesh”.Uniformiteti i
transferimeve të vendosura në shtetet e federale,
sigurisht, duhet të përdoren, dhe qeveria federale mund të shpërndajë përsëri
një pjesë të të ardhurave të mbledhura .
Tarifa, në këtë rast, mund të
jetë i lartë sa për ta bërë sistemin një burim të fuqishëm të të ardhurave. Praktikisht
lindin probleme të pazgjidhshme, megjithatë, në sigurimin e pëlqimin të
shteteve, dhe në gjetjen e disa bazave praktike,për rishperndarjen e
shumave të mbledhur mbrapa atyre.
Avantazhet tatimeve
Me
gjithë vështirësitë, taksa e trashëgimit është e destinuar të luajë një rol të
një rëndësie shumë më të madhe në sistemet fiskale të shteteve tona, dhe
ndoshta në atë të qeverisë federale,.
Avantazhet e saj jane
të shquara, por nuk mund të jenë të favorshme per tejzgjatjen e
mundesive te saj.
Përsa i përket mashtrimit dhe evazionit,shihet
se ato janë minimizuar, që nga
makineritë e gjykatave,që duhet të përdoren në marrjen e transferimit të
pronës.
Për njësi të mëdha politike, taksa e
trashëgisë është shumë uniform, është një taksë e përshtatshme për të siguruar
një funksion elastik.
Një rritje në normat nuk do të të
shfarosë burim e tatimit,edhe pse kjo mund të çojë në një incident më të madh evasioni .Rritja e taksave, për më tepër, është e sigurt.
Një sasi e caktuar është marrë nga pasuria para se të arrijë
të marrësit,barra bie mbi të, dhe ai nuk mund të zhvendoset.
Kjo është një taksë e cila përputhet edhe me “Katër Kanonet” e Adam
Smith : ajo bie sipas aftësisë, është e sigurt, është paguar në kohën më të
përshtatshme, dhe duhet të jetë një taksë e lehtë për t’u mbledhur.
171.Qeveria federale nuk ka përdorur rregullisht taksat trashëgimore
Tatimi i trashëgimisë ka gjetur një vend në sistemin fiskal të qeverisë Federale,në kohë të ndryshme. Në përgjithësi kjo ka qenë në raste emergjente, ku përbënte objekt për të siguruar më shumë të ardhura.
171.Qeveria federale nuk ka përdorur rregullisht taksat trashëgimore
Tatimi i trashëgimisë ka gjetur një vend në sistemin fiskal të qeverisë Federale,në kohë të ndryshme. Në përgjithësi kjo ka qenë në raste emergjente, ku përbënte objekt për të siguruar më shumë të ardhura.
Që në fillim të 1794 ishin bërë
rekomandime për një tatim mbi trashëgiminë e pronës në vdekje. Ligji i
parë i cili e futi një taksë të kësaj natyre u miratua në 1797, dhe mbeti në
fuqi deri në 1802. trashëgimtarët e drejtpërdrejtë kanë qenë të liruara
nga taksa, ndërsa të tjerët tatoheshin me 25 cent kur shuma nuk është më shumë
se100 $;nga 100 $ deri 500 $ ajo ishte 50 cent;tatimi mbi 500 $ ishte një dollar,
dhe me një dollar shtesë për çdo rritje prej 500 $.
Ndërkohë kjo ishte
ndoshta më shumë në natyrën e një tarifë, në fillim të masës për marrje pasurie
e një norme mbi trashëgimitë, ne gjejmë njohjen e parimeve të normave
progresive, dhe një diferencim në bazë të marrëdhënieve.
Tatimore 1862
Ndryshime
të tjera janë bërë pas shfuqizimit të këtij ligji, por Kongresi nuk ka miratuar
një ligj të ngjashëm deri më 1862.
Këto detyrime ishin të dy llojeve - një i njohur si një
taksë trashëgimi, dhe të tjera si një taksë me normë progresive, duke filluar nga 1 % - 6 %, me një
përjashtim të 1.000 $ lejuara. Ata ishin shfuqizuar në 1870.
Tatimore e 1898
Taksave mbi trashëgiminë dhe dhuratat
janë të përfshira në ligjin e taksave fatkeq të ardhura prej 1894. Megjithatë
në 1898, ato u njohën sërish si një mjet për sigurimin e të ardhurave.
Ligji, i cili ishte shfuqizuar në
1902,i diferencuar midis gradës së marrëdhënieve, dhe normat e përdorura
progresive e cila shkoi deri në 15% për pronat e trashëgimtarëve kolateral.
Në vitin 1902-1903,të furnizuar me më
shumë se 2 % e faturave të hyrave të brendshme si një ndihmë për të siguruar të
ardhurat për të financuar Luftën e Madhe, taksat e trashëgimisë u thirrën
sërish në përdorim.
Ka një mosmarrëveshje ndërmjet qeverisë federale dhe autoriteteve të taksave të trashëgimisë.Shumë mendojnë që kjo fushë e të ardhurave,duhet të lihet tërësisht në shfrytëzimin e shteteve, shpenzimet e të cilave janë vazhdimisht në rritje, ndërkohë që burimet e tyre të të ardhurave janë pak a shumë të kufizuar. Nga ana tjetër, nevojat e qeverisë federale janë rritur shumë, dhe këto duhet të plotësohen sa më shumë nga të ardhurat e përqindjes që mund të mblidhen nga taksat e trashëgimisë.
Ka një mosmarrëveshje ndërmjet qeverisë federale dhe autoriteteve të taksave të trashëgimisë.Shumë mendojnë që kjo fushë e të ardhurave,duhet të lihet tërësisht në shfrytëzimin e shteteve, shpenzimet e të cilave janë vazhdimisht në rritje, ndërkohë që burimet e tyre të të ardhurave janë pak a shumë të kufizuar. Nga ana tjetër, nevojat e qeverisë federale janë rritur shumë, dhe këto duhet të plotësohen sa më shumë nga të ardhurat e përqindjes që mund të mblidhen nga taksat e trashëgimisë.
Nuk ka asnjë arsye të mirë pse të dy palët,të qeverisë federale dhe shteteve nuk
duhet të përdorin tatime të trashëgimisë, apo pse ata nuk duhet të
bashkëpunojnë në marrjen e uniforme të taksave.
172.Tatimet
Sistemet fiskale
Sistemet fiskale të disa shteteve që nga Pennsylvania,pranuan
parimin e taksës së trashëgimisë në 1826, ajo ka qenë e mishëruar në sistemin
fiskal e në më shumë shtete.
Rëndësia është rritur në masë të madhe,
megjithatë, gjatë 25 viteve të fundit, deri në 1920-1945,e 48 shteteve janë
duke përdorur një formë të taksave .
Nevojat për të ardhura të bëhen më të ngutshme, pasi
ligjvënësit të bëhen të arsimuar me themelin e taksave, dhe sa më shumë bashkëpunime
mund të zhvillohen në mes të shteteve të ndryshme, përdorimi i këtij formulari
të taksave mund të pritet si një burim të ardhurat e shtetit.
Shembuj të taksave të trashëgimisë,ligjet e shtetit të taksave në vendet tona kanë marrë në formë gati çdo mundshme.
Shembuj të taksave të trashëgimisë,ligjet e shtetit të taksave në vendet tona kanë marrë në formë gati çdo mundshme.
Në fillim të taksave Pennsylvania ishte 21 .2 % e vendosur mbi transferimin e pronës për tek trashëgimtarët
kolateralit,u lejoher një përjashtim prej 250 $ .
Dy vjet më vonë Luiziana vendosi një taksë mbi pronën e trashëgimtarëve
të huaj. Gradualisht shtetet e tjera janë shtuar në listë.
Shteti i New York-ut, përmes amendament i miratuar në 1911,
konsiderohet të ketë një nga modelet më të mira,për ligjet e tatimit mbi
trashëgimi. Një përjashtim prej 5,000 $ është bërë për trashëgimtarë të
drejtpërdrejtë, dhe 1,000 $ për
trashëgimtarët e kolateralit.
Normat janë si më poshtë:
Mbi subjektet e përjashtimit, deri në 50,000 $ 1% për trashëgimi
të drejtëpërdrejtë,5 % për trashëgimi të kolateralit
Nga 50.000-250.000$ 2%, 6% për kolateral
250.000-1.000.000 3%,7% për kolateral
Të gjitha mbi 1.000.000 $ 4% 8% për kolateral .
Nga 50.000-250.000$ 2%, 6% për kolateral
250.000-1.000.000 3%,7% për kolateral
Të gjitha mbi 1.000.000 $ 4% 8% për kolateral .
Ligji
gjithashtu kërkon që të shmanget tatimi i dyfishtë dhe te shuma të tilla si u
përshkrua më sipër. Shtetet e banimit,janë të tatohen mbi pasurinë e
prekshme,mbi pronën shtetërore dhe
jomateriale, kudo që mund të jetë i vendosur.
Nuk
vendosen taksa mbi pasuritë e paprekshme,në pasuritë e qëndrimit, dhe tatohen vetëm pronat e prekshme
me një shtet.
Pronat e paprekshme përfshijnë një
element i tillë si para, depozitat bankare, të ndarë nga aksionet,
obligacionet, vë në dukje kreditë, etj,
Trashëgimi në institucione fetare,
arsimore, dhe bamirëse, qoftë brenda ose jashtë shtetit, janë të liruar nga
tatimi. ligjvënësit e fundit megjithatë kanë treguar një prirje për të ulur
këtë qëndrim tolerant, dhe disa nga përjashtimet e janë hequr, si, për
shembull, zotërime të aksioneve të korporatave të brendshme dhe në Neë York,Bankat
kombëtare në duart e subjekteve
jorezident.
Disa e shtete të tjera kanë ndryshuar ligjet e tyre në mënyrë që të konfirmojnë më mirë në drëjtësi. Nuk ka dyshim se ndikimi bujar e Neë York-ut ka pasur efektin e saj.
Disa e shtete të tjera kanë ndryshuar ligjet e tyre në mënyrë që të konfirmojnë më mirë në drëjtësi. Nuk ka dyshim se ndikimi bujar e Neë York-ut ka pasur efektin e saj.
Kalifornia ishte një nga shtetet e
para që ndjekin këtë shembull, por shkoi shumë më larg në zbatimin e normave. Normat
mbi trashëgimi të trashëgimtarëve të drejtpërdrejtë është progresiv nga 1 - 5 %,
ndërsa për trashëgimtarët e kolateralit vargjet e tij 2-25 %.
Gradualisht, si në rastin e trashëgimisë e drejtpërdrejtë që është e përfshirë në taksa, edhe pse janë me
zëvendësim,më të larta dhe të ulëta se trashëgimisë kolateral, nuk është e
largët koha kur taksa e trashëgimive të drejtpërdrejta,do të përdoret në të
gjithë shtetit, ku tatimi mbi transferimin kolateral është gjetur tani.
Të ardhurat e bollshme nga burimet e
tjera,i ka bërë shtetet amerikane,disi të ngadaltë në mbledhjen e tatimeve,si
një pjesë e sistemeve të tyre fiskale.
Taksa është një, dhe pavarësisht
apeleve për mendimin publik, pa dyshim ajo ka ardhur për të qëndruar.
Si vitet e shkuar në të do të gjendet
për të zënë një vend me rëndësi,një rritje në burimin tonë të të ardhurave.