Njerëzit janë krijesa të lindura me atributet dhe
dobësitë e tyre.Te gjithe ne bejme pjese ne shoqerine njerezore.Por, shoqeria
ku jetojme sot eshte shume e padrejte. Ashtu siç nuk janë të pakta momentet
kur
engjëjt i kane zili, po ashtu nuk janë të pakta dhe çastet kur djajtë shokohen
nga sjellja e njerezve.
Për njerëzit që kanë dhënë zemrat e tyre në kërkim të mirëkuptimit është e
pamundur të mos mendojnë për faljen e të tjerëve. Pikërisht siç dëshirojnë të
jenë falur, ata gjithashtu dëshirojnë të falin.
Gjithçka për krijesat, në jetë ose jo, është paraqitur me anë të mirëkuptimit
përmes humanitetit. Në sajë të shpresës së tyre për mirëkuptim, njerëzit mund
të ngrihen mbi retë e errëta që kërcënojnë horizontin e tyre dhe të gjuajnë
mundësinë për të parë me lehtësi botën e tyre. Këta fatbardhë që janë të
vetëdijshëm për krahët e ngritura për mirëkuptim, kalojnë jetën në mes melodive
që gëzojnë shpirtrat e tyre.
Ata që falin janë nderuar me mirëkuptim. Një njeri që nuk di të falë, nuk mund
të shpresojë të jetë i falur. Ata që mbyllin rrugën e tolerancës, janë
përbindësha që kanë humbur humanizmin e tyre. Këto monstra që nuk kanë qenë
kurrë ndonjëherë të prirur të largojnë vetveten nga mëkatet e tyre, kurrë nuk
do të ndjehen të lehtësuar për mirëkuptim.
Ne qofte se duam te ndryshojme boten,ta bejme ate me te drejte,duhet ta
fillojme ndryshimin nga vetja.Te jemi me tolerante dhe te falim sa me shume!
